Ta część ma traktować o potencjalnym wykorzystaniu nieużytków do produkcji biomasy drzewnej z podziałem na pełnowartościowy surowiec drzewny oraz możliwości produkcji celowej biomasy z przeznaczeniem wyłącznie na cele opałowe np. typu pelet. Ten drugi element będzie zyskiwał na znaczeniu w kontekście wprowadzenia od bieżącego miesiąca regulacji prawnych dotyczących eliminacji warunków do powstawania smogu.
Potencjalna produkcja nie musi odbywać się w ramach nadlesnictwa lecz warto ją rozważyć i w tym kontekście. Tym bardziej, że nieuknionym będzie wzajemny wpływ sąsiadującch obszarów.
Śledząc historię zagospodarowania okolicznych obszarów na przestrzeni ca 1000 lat zauważymy ogrom zmian w środowisku naturalnym. Zmiany te są widoczne na obszarze od jez. Płoń aż do jez. Dąbie. Winniśmy wiedzieć, że jez. Miedwie ma obniżone lustro wody conajmniej o 2 mb. Jez. Płoń było połączone z jez. Miedwie i Dąbie i razem stanowiły jeden akwen wodny połączony w wielu miejscach dość płytkim wodami. Na początku ub. millenium zakon Cystersów osadzony w Kołbaczu i Dąbiu wykonał szereg prac melioracyjnych co zaskutkowało obecnie znanym nam stanem z wyodrębionymi trzema jeziorami. Uzyskane powierzchnie nie wszystkie udało się wykorzystać na cele rolnicze lub leśne. Z różnych powodów tak jak rózne dzieje były udziałem tego obszaru. Pozostał spory obszar nieużytków bez większej wartości dla rolniczego sposobu zagospodarowania gruntów lecz w różnym stopniu przydatny dla gospodarki leśnej. Jest tego kilka tysięcy ha i nie ma żadnego powodu do nieracjonalengo pozostawienia tej powierzchni w stanie nieużytków.
Dostepne opracowania względem produkcji takiej biomasy mówią o wydajności rzędu 15 m3 z hektara powierzchni.
Na chwilę obecną obliczenia muszą poczekać z uwagi na brak danych dotyczących powierzchni. Instytucje państwowe dysponujące takimi danymi obiecały je udostepnić lecz na chwilę obecną to jeszcze nie nastąpiło.
Na podstawie poniższej mapy można jedynie próbować oszacować rzędy wielkości.
